درسهای زندگی - یاقوت

چند وقت پیش داشتم پستهای قدیمی ام رو نگاه میکردم و چشمم خورد به این پست  

راجع به یک خانمی بود که رسپشن (پذیرش؟اطلاعات؟) شرکت قبلی من بود. شخصیت مهربان و پر از پشتکاری داشت. با این که خیلی تو کامپیوتر خنگ بود اما وقتی چیزی رو بهش یاد میدادم یاد میگرفت! 

فکر کنم یه ماشین فورد کوچولو داشت که ساعت تفریح های کاری اش رو همیشه میرفت تو همون ماشینش. بعد از یک مدتی هم شروع کرده بود از خودش فیلم گرفتن داخل ماشین. 

انگار اون ماشین تنها جایی بود که توش راحت میتونست صحبت کنه و از خودش و از همه امیدواری هاش بگه. البته بیشتر این ویدیوها را هم حتما تو فیسبوکش گذاشته بوده! یادمه اولین ویدیویی که از خودش گذاشته بود با لحنی غمگین و ناراحت بود که میگفت: "من دیگه سی سالم شده و خانمی هستم که مجبور شدم از ازدواج قبلی ام جدا بشم و طلاق بگیرم. من هنوز بچه ای ندارم و زندگی خیلی سختی دارم و بخاطر این طلاق که داشتم کلی بدهکار هم هستم. اما من هیچ وقت ناامید نمیشم از لطف خداوند و تلاش میکنم." 

خلاصه  ایشان معمولاً هفته ای یکبار ویدیو میزاشت و من هم مثل بقیه میدیدمش. خیلی روابط عمومی خوبی داشت و با همه دوست میشد چون نوع صحبت کردنش و رفتارش خیلی گرم و دوستانه بود با همه. 

دست بر قضا، ساعت ناهارش همیشه با ساعت ناهار من یکی بود و اتفاق میفتاد که باهم در یک میز ناهار بخوریم. باورم نمیشد با این همه شکستی که خورده بود تو زندگی اش پر از امید و تلاش بود یا شاید حداقل تو ظاهر من و بقیه اینطوری میدیدمش. ولی خب به هر حال گاهی احساساتی هم میشد و با من درد دل میکرد و من سعی میکردم دلداری بدم و  بهش بگم که چیکار کنه که بیشتر و بیشتر این مشکلات رو از سر راه برداره . 

کلاً دوست خوبی بود. گاهی اوقات هم شوخ طبع بود. همیشه از اینکه تو بعضی مسائل کمکش میکردم تشکر میکرد. یادمه چند بار هم بخاطر تشکر از کمک و همدردی من رو در آغوش گرفت (هی این چیزها عادیه فکر بد نکنید).

اسمش روبی بود ترجمه اش به فارسی میشه یاقوت

خلاصه این روبی خانم یک صفحه مجازی جدید تو فیسبوک درست کرد که ترجمه اش میشد (اجازه بدید خودم، خود را تشویق کنم) و این ویدیوهای توی ماشین اش رو از این به بعد میزاشت اونجا. من به شوخی اسم اون ماشین رو استودیو گذاشته بودم. 

محتوای ویدیوهاش بیشتر تشویقی و روحیه بخش بود. صفحه اش کم کم طرفدار بیشتری پیدا کرد و روبی بالاخره یک وب سایت  و لوگوی خودش رو رو طراحی کرد و بابت فروش محصولاتی که لوگوی خودش روش بود کسب درآمد هرچند خیلی اندکی هم داشت. 

دیگه روبی تو شرکت نماد یک خانم پر از پشتکار و مهربانی و رو به موفقیت بود. همزمان داشت یک دوره تخصصی مدیریت و پروژه و بازاریابی هم میخوند . 

روی همین فعالیتهاش بود که کم کم با پسری آشنا شد و خیلی زود باهاش ازدواج کرد. همه تو پستهاش میدیدم که چقدر خوشحال هست و از زندگی اش لذت میبره. بعد از چند روز پست گذاشت که حامله است و به یکی از آرزوهاش رسیده و بزودی صاحب فرزندی میشه. من رو هم دعوت کرده بود برای بیبی شاور اما نتونستم برسم. خلاصه بچه هم بدنیا اومد و تقریبا هر روز عکس جدیدی (عین این ندید بدید ها) از خودش و بچه اش و زندگی اش میزاشت. 

روبی در اوج خوشبختی بود.

اون خانم امروز حدوداً چهل و هشت روز از درگذشتش میگذره!!!! 

روبی در اوج خوشبختی مرد.