جام جهانی

خب جام جهانی هم تموم شد و از حالا همه بریم دنبال کار و زندگی مون که به قول معروف خربزه آبه! 

جام جهانی امسال همچین زیاد نچسبید، هر چی تیم خوب بود حذف شده بود طرفدار ایتالیا بودم که این تیم اصلاً نبود تو جام جهانی. اصلاً انگیزه ای برای تماشای بازی نداشتم برای همین بازی فینال رو از نیمه دوم به بعد نگاه میکردم تا اینکه فرانسه گل چهارم رو هم زد و فهمیدم که قهرمان فرانسه است برای همین تلویزیون رو خاموش کردم چون دیگه قهرمان معلوم شده و مراسم اهدای جوایز رو میشه بعداً هم دید. 

این روزها خیلی سرم شلوغ شده و اتفاقهای عجیب و غریب زیادی در حال رخ دادن هست که مجبورم بیشتر وقتم رو روی اونها بزارم برای همین از دوستان بابت اینکه کمتر به وب میام معذرت میخوام

یک کینه قدیمی!

از بردن کرواسی مقابل دانمارک خیلی خوشحال شدم! من قبل از این جام اصلاً طرفدار این تیم نبودم اما این بازی مربوط میشه به یک کینه قدیمی! دروازه دانمارکی ها اسمش کاسپر اشمایکل بود که این دروازه بان پسر پیتر اشمایکل هست. من اون سالهای قدیم طرفدار سرسخت تیم بایرن مونیخ بودم و هیچ وقت اون تیم اون سالها رو با لوتار ماتیوس، الیور کان، افنبرگ، کوفور و محمت شول رو یادم نمیره. اون فینال لعنتی که منچستر یونایتد در دو دقیقه پایانی گل مساوی و برتری رو به بایرن زد رو هیچ گاه فراموش نمیکنم. از همون روز از منچستر یونایتد و هر کسی که تو این تیم بازی میکنه به شدت نفرت پیدا کردم! پیتر اشمایکل هم دروازه بان این تیم بود. حالا با دیدن پسر و سبک دروازه بانی هر دو یاد اون منچستر افتادم! من کاری ندارم که بازیکن چقدر خوب باشه! منچستر خط قرمز منه! خوشم نمیاد دیگه! 

ههههههههه ما اینیم دیگه! 

بازی ایران پرتغال

خب اگر واقع بینانه نگاه کنیم تیم پرتغال از هر لحاظ قویتر است، شانسشون هم بیشتر است.

اما این جام پر از شگفتی بوده کم نبوده تیم های مطرح که توسط تیم های دیگه شکست خوردند.

با وجود این همه رنج و استرسی که مردم بابت گرانی ها و فشارهای سیاسی خارجی دارند، واقعاً از صمیم قلب میخوام که امشب این تیم دل ملت رو شاد کنه!

الهی به امید تو

پست فوتبالی

چند روزه که با وجود شدت امتحانات و مشغولیتهای شخصی رو آوردم به تماشای فوتبال! آخرین باری که خیلی جدی جام جهانی فوتبال رو تعقیب میکردم و نمیزاشتم هیچ بازی از دستم در بره سال 2006 بود. بعد از اون اتفاقات زندگی دست به دست هم داد که از این دوران دور بشم! این چند روز که دارم فوتبال نگاه میکنم میبینم که واقعاً فعالیت بدنی ام خیلی کمه! در حدی که اگر نیم ساعت پیاده روی کنم از نا رفتم و تا فرداش هیچ کاری نمیتونم! باید یه فکر اساسی برای خودم بکنم! 

بگذریم، توی بحثی که با بچه های مسجد داشتیم قبل از مسابقات، به این نتیجه رسیده بودیم که ایران از هر کی میخواد ببازه فقط از عربها نبازه! ههههه این مراکشی ها هم یه جورهایی عرب هستند. بازی رو همه باهم نشسته بودیم توی یکی از اتاقهای مسجد نگاه میکردیم! خیلی داد زدم در حدی که گلوم داشت پاره میشد و بالاخره گل رو زدیم (بهتره بگم زدند). خب هر چی بود بالاخره بردیم! به قول اون دوست که میگفت، اگر تو امتحان با تقلب نمره ده بگیری خیلی حال داره! حالا اگر تو همون امتحان با تقلب نمره بیست بگیری خیلی بیشتر حال میده! تیم ایران هم اونشب با هر جور بدبختی و دفاع کردن بود برنده شد و خیلی حال داد. 

اینکه عربستان 5 تا از روسیه خورد هم خیلی دلم خنک شد! نمیدونم هر چی اینا بیشتر گل بخورند من بازم میخوام گل بخورند! حالا چرا از این تیم بدم میاد زیاد نمیدونم! شاید از بس که چندش بازی میکنند و هی مقابل ایران خودشون رو مینداختند زمین و ضد فوتبال بازی میکنند. 

امسال من طرفدار این سه تا تیم هستم که فکر کنم قهرمان بشند. برزیل، آرژانتین، آلمان. 

ببینیم چی میشه! 

آن شب قدر که آب براتم دادند .....

چند شب پیش چون تعطیل بودم و درسها هم تموم شده بود  رفتم مسجد. هم برای دیدن دوستها و چند لحظه صحبت و هم کسب کمی آرامش در این زندگی پر از استرس. 

موقع نماز و قبل از افطار، یک پسر جوان در حد نوزده ساله که اسمش علی بود، کنار من ایستاده بود. علی رو دو سال است که میشناسمش و گاهی توی مسجد میبینمش .متولد یکی از کشورهای خارجی هست و به سختی میتونست (در حد چند کلمه) فارسی صحبت کنه. اما نمازش رو کاملاً صحیح میخوند! برام خیلی جالب بود که کسی که توی محیط یک کشور غربی بزرگ شده باشه، بتونه نماز بخونه. چون میدونم در ایران و خیلی کشورهای مسلمان بچه ها یا بلد نیستند و یا هیچ علاقه ای ندارند. 

به هر حال بگذریم، نمیخوام در این مورد طولانی بحث کنم. این آقا علی یکی از طرفدارهای سرسخت فوتبال هست و بهم گفت که هر چی توی این چند ماه کار کرده پس انداز کرده که بره جام جهانی رو از نزدیک ببینه. 

دیروز صبح که شبش مصادف با شب قدر بود ایشون پروازش رو به سمت مسکو شروع کرد.