خانه جدید

این روزها، علاوه بر مشکلات و دغدغه های عجیب و غریبی که دارم به چیزهای دیگه ای هم فکر میکنم و یکی شان خرید یک خانه جدید است. هر چند که الان هم صاحب خانه ای هستم ولی خیلی کوچک و جمع و جور هست. این فکر وقتی به سرم زد که یک روز هر طرف نگاه میکردم یک چیزی افتاده بود و وقتی میخواستم مرتبشان کنم و جایی بچینم جا کم میوردم این در حالی هست که گاهی دلم میخواد چیزهای جدیدتر بخرم که برای اونها اصلاً جایی در خانه نیست. مثلا تو این خونه من هیچ وقت نمیتونم یک تردمیل بخرم چون نمیدونم دقیقا اون رو کجا بزارم! اتاق خواب که اصلاً جا ندارم اتاقی که برای مهمان درست کردم که نمیشه توی هال هم نمیشه! جا نیست آقا جا نیست. در ضمن تابستون ها حیاط بزرگ توی خونه یک نعمت دیگه ای هست که با این حیاط نقلی و کوچیکی که دارم امکان نداره که کاری بکنم! 

اما خرید خانه جدید هم خودش کلی دردسر داره. هزار جور قرارداد و قسط و وام میخواد. حسابی میری زیر بار قرض. ولی خب یه جور سرمایه هم هست. حداقل در مورد خانه ای که الان توش زندگی میکنم ثابت شده که قیمتش بالاتر رفته. ولی خیلی کار سخت و دردسر و مسئولیت هم میخواد. 

در ضمن اگر خانه جدید بخرم اینی که الان هستم رو چیکارش کنم؟ احتمالا باید بدمش اجاره! 

در آخر، همه اینها تا حالا فکر و ایده و تصمیم هست و هنوز چیزی عملی نشده! بیشتر از هفت خان رستم هم نیاز هست 

خانه نو- زندگی نو

این روزها همش به این فکر میکنم که یک خونه جدید بخرم. از اینها که پولش رو الان میدی و بعد از شش ماه خونه ساخته میشه! البته من که پولش رو ندارم فوقش یه وام میگیرم. 

اما میدونید خیلی دردسر هم داره. این خونه ای که الان هستم هم دارم قسطش رو میدم و تقریبا شصت درصدش رو پرداخت کردم. خونه اگر جاییش خراب بشه فقط خودت هستی که باید درستش کنی در حالیکه در مورد آپارتمان نشینی یا خانه های اجاره ای اینطور نیست. 

ولی مزیتش اینه که وقتی رفتی تو خونه دیگه خونه خودته و کسی بهت کاری نداره! خونه الانم به نظرم کوچیکه و زیاد دلباز نیست! 

این همه خیالبافی کردم بزار ببینم اصلاً من واجد شرایط هستم با این وضع درآمد افتضاح امسالم