یک دوست

فکر کنم قبلا هم راجع به ایشان صحبت کردم! من یک دوستی دارم که سالهاست باهم دوستیم! حدود نوزده سال! 

تنها راه ارتباطی من و ایشان دو چیز بوده تا حالا ایمیل و یاهو مسنجر! الان حداقل هفت هشت ساله که یاهو مسنجر به تاریخ پیوسته و فقط از طریق ایمیل باهم در تماس هستیم. 

و در ضمن کی باورش میشه که در طول این همه سال من نه اسمش رو نمیدونم و نه هیچ تصویری ازش ندارم. حتی نمیدونم که زنه یا مرده یا کجا زندگی میکنه و چند سالش هست. ولی از اونجاییکه من آدم دهن لقی هستم  و اگر کسی نپرسه هم خودم به زور بهش میگم، ایشان هم اسمم رو میدونه هم میدونه کجام و هم کلی عکسهام رو دیده! خب من اینو میزارم روی اعتماد به نفس کاذبی که روی خودم دارم! 

فکر کنم هر کسی یه همچین اتفاقات عجیب و غریبی دور و بر خودش داره. مال من اینه. 

دیروز بعد از چند ماه بهم ایمیل زده بود و کلی یاد و خاطرم کرد و شعرهای زیادی هم از شاعرهای بزرگ نوشته بود باید بگم ایشان کلا یک آدم ادبی هستند و اینقدر خوب شعر بلدند که من هیچ چی بلد نیستم در مقابلش. 

میخواستم بگم در شرایطی ایمیل ایشان را خواندم که اون لحظه خیلی از بابت مسئله ای ناراحت بودم و مدام خودم رو میکوبیدم به در و دیوار. اما انگار ایمیل ایشان مثل مرهمی و نوشدارویی دوباره برای لحظاتی آرامم کرد. 

هر جا باشی به سلامت باشی ای دوست 

دوستی

چند روز پیش یکی از همکارهای صمیمی ام اومد پیشم و این عروسک رقصان زیبا رو به من داد.

گفت داشتم میرفتیم خرید، دیدم خیلی ارزان هستند چند تا خریدم و این یکی هم مال تو! بچسبونش جلو داشبورد ماشینت. 

خیلی قشنگه. 

واقعاً وقتی میشه با یک کار ساده و یک تحفه ارزان دلی را شاد کرد و محبت کاشت چرا باید به فکر آزردن آن باشیم!