سونیک

امروز فیلم سونیک قسمت اولش رو دیدم محصول سال 2020  قسمت دوم رو هم دانلود کردم. کسی که تو بچگی اش با کنسول سگا بازی کرده باشه و تقریبا هشتاد درصد پول تو جیبی هاش رو تو گیم نت که اون زمان تو ویدیو کلوپ بود خرج کرده باشه حتما با بازی سونیک آشنا هست و حداقل یک بار بازیش کرده! 

یعنی اینقدر زندگی سر آدم رو شلوغ میکنه که نمیتونه یه فیلم رو که دو سال قرار بود ببینم رو الان دارم میبینم. 

بعضی فیلمها رو من تعجب میکنم که چرا حالا یادشون افتاده بسازند! چرا اینا رو همون موقع که ما بچه بودیم نساختند! والا!

فیلمش قشنگ بود یعنی بیشتر بچه گانه و جذاب و فانتزی بود قرار هم نبود فیلم مفهومی و پیام دار باشه اصلا چرا باید فیلمها همش توش پیام باشه میخواهیم یه فیلم ببینیم که فقط سرگرم کنه! 

یکی از بهترین انتخابهای کارگردان این فیلم انتخاب جیم کری هست! یعنی این بشر اصلاً ساخته شده برای نقش های عجیب و غریب مخصوصا با چاشنی طنز. 

من یک فیلم دیگه هم با بازی جیم کری رو امسال  دیده بودم به اسم درخشش ابدی یک ذهن پاک که یعنی باید بگم واو! چه فیلمی و چه بازی ای! من این فیلم رو تجزیه و تحلیل کرده بودم از نظر روانشناسی که استادم حتی بهم نمره اضافی هم داد چون خیلی خفن فیلم رو تحلیل کرده بودم! (تعریف از خود دیگه!)

من هنوز نتونستم زبان اصلی ببینم و دوبله فارسی اش رو دیدم اما یه جا جیم کری گفت "این یک قدم کوچک برای بشریت و یک قدم بزرگ برای من هست" رو مطمئنم خیلی از فارسی زبان ها منظورش رو نفهمیدن ولی خیلی طنز بود و ورژن زبان اصلی اش حتما خیلی ریزه کاری های طنزی داشته که نمیشده با ترجمه انتقال داده بشه. 

مثلاً آخر فیلم هم کارت هدیه الیو گاردن هم یک جوک بین آمریکایی ها است که وقتی خوب نگاهش کنی میبینی 50 دلاری هم هست این اصلا به زبان فارسی بار طنزش منتقل نشد. 

در کل از اون فیلمها بود که هم مار رو برد به یاد قدیمها و هم قشنگ بود و میشد بشینی کنار بچه ات نگاه کنی و لذت ببری. ای خدا من که بچه ندارم. 

آس و پاس

این روزها گاهی اگر کمی وقت اضافه داشته باشم به تماشای فیلم وقتم رو میگذرونم. 

این بار فیلم آس و پاس رو دیدم! یک فیلم کمدی که محمد رضا هدایتی، مهران غفوریان و از همه مهمتر سحر قریشی توش بازی میکردند. 

طبق معمول فیلمهای طنز اینجوری، کلاً داستان و فیلمنامه آبکی بود. درسته قراره که یک فیلم تخیلی باشه اما خب یه کم واقعی ترش میکدید خب! 

اما در کل از اون فیلمهایی بود که من مشکل پسند و به سختی خنده کن برای چند لحظه اش خنده ام گرفت. ای ول مهران غفوریان. 

این اولین فیلمی بود که از سحر قریشی رو میدیدم. چقدر ادا و اطفار در میاره ولی خداییش خیلی تو دل برو هست. من از همین الان طرفدارش شدم! این سایت و پیج هاش رو پیدا کنم برم فالو و لایک کنم! 

شما هم اگه این فیلم رو ندیدید دانلود کنید ببینید فیلم باحالی هست برای چند دقیقه لبخند به لبتون میاره.

نهنگ عنبر

در زمینه فیلم دیدن من همیشه عقبم. همیشه فیلمهایی که الان میبینم ممکنه چند سال پیش پخش شده باشند. امشب فیلم نهنگ عنبر به کارگردانی سامان مقدم و بازی رضا عطاران و مهناز افشار رو دیدم. 

چقدر داستان این فیلم برام واقعی بود، یه جورهایی (البته یه طور دیگه اش) این داستان عشقی خیلی برام آشنا است. 

حیف که نمیتونم بعضی چیزها رو حتی اینجا که کسی منو نمیشناسه هم بگم.