ماه رمضان و آنچه تابحال گذشت

همانطور که حدس میزدم ماه رمضان امسال (مخصوصا اینجا) دیگه به خوبی سالهای دیگه برگزار نمیشه اما به هرحال برگزار میشه. مردم هر چه پولدارتر میشند بیشتر غرقش میشند و بجای مسجد اومدن وقتشون رو صرف کارهای دیگه میکنند. به هر حال با جمعی از دوستانم در مسجد در تلاش بر این بودیم که یک شب افطاری بدیم که خدا را شکر خیلی ها حاضر شدند و انشالله روز جمعه ما افطاری خواهیم داد. خدا قبول کنه.

کلاً ماه رمضان ماهی است که به جز روزه گرفتنش همه چیز آسونتره.نمیدونم چرا 

دوز دوم واکسن کرونا رو هم زدم، فرداش بازو ام حسابی درد میکرد و کسی احساس سرگیجه ولی عوارض جانبی دیگه ای نداشت. از دوستان شنیده بودم که خیلی نگران بعد از دوز دوم بودند اما برای من که اونقدرها غیر قابل کنترل نبود. 

کار هم دیگه همه چیز عادی میشد که بهم گفتند این هفته روز یکشنبه کشیک هستم! خیلی بابتش استرس دارم چون تاحالا کشیک نبودم و نمیدونم در صورتی که اتفاقی بیفته چکاری باید بکنم . 

محیطی که اینجا هستم پر است از چشم و هم چشمی. خیلی زیاده . یکی خونه خریده یکی ماشین خریده یکی شرکت زده و همه هم دست به هر کاری میزنند که اینها رو برایت به نمایش بزارند. دورهمی های آنچنانی که میگرند اونو لایو هم میزارند! اینقدر این وضع ادامه داشت تا اینکه یه روز گفتم دیگه بسه کلاً رفتم یه حساب دیگه درست کردم و فقط 15 نفر از دوستانم رو توش ادد کردم. خیالم راحت شد. 

خدا را شکر با جامعه ایرانیهای اینجا در ارتباط نیستم وگرنه اونها علاوه شدت بیشتر چشم و هم چشمی هاشون کلی قر و ادا هم دارند  و همیشه هم سعی میکنند بهت بفهمونند که چقدر از سیاست سر در میارند! یه جوری هم ضد همه چیز موجود در جهان هستند که آدم خودش میگه بیخیال. 

قراره تو چند ماه آینده به یک بحران مالی بزرگی بربخورم که دارم خودم رو آماده میکنم که بتونم مدیریتش کنم. اگر همه چیز طبق سناریو پیش بره که این موضوعات برای من بهتر هم خواهد بود.

گاهی اوقات حس میکنم این سالهای دوری من از خانواده ام حسی رو برای خانواده ام تلقین کرده که من رو در بعضی مسائل محرم ندونند این موضوع گاهی ناراحتم میکنه که به عنوان یک عضو خانواده در جریان بعضی چیزها نیستم.