مبل ها

بالاخره خریدم! 

خیلی سخت بود اما چشمهام رو بستم و یکی اش رو از یک فروشگاه انتخاب کردم. نسبتاً ارزانتر و امکانات بهتری هم داشت. 

قسط بندی اش هم یک ساله است بدون بهره! (یادم باشه سر ماه پولش رو بدم )

اما!........ این تازه شروع مشکلات بود 

بعد از اینکه کارهای خرید و امضاء بازی ها تموم شد بهم گفتند حالا چه جوری میخواهی ببری شون؟ گفتم مگه شما خدمات انتقال ندارید؟ گفت ما یه فروشگاه کوچیکیم نه از این خدمات ها نداریم! 

بعد مبل ها رو که توی بسته بندی و کارتن هاش بودند نشونم داد!خیلی بزرگ بودند و مسلما! حتی کوچکترین بسته اش هم تو ماشینم جا نمیشد! از طرفی چون دیر وقت شب بود به فروشنده گفتم فردا بعد از کارم میام دنبال اینا! ایشان هم گفتند باشه و یه رسید با شماره اش به من دادند و گفت فردا هر وقت اومدی اگر من هم نبودم این رسید رو نشون بده مبلها رو بهت میدند. 

فرداش هم بعد از کار با هزار بدبختی یکی رو که یه ماشین مناسب داشته باشه آنلاین پیدا کردم و اینترنتی قرارهامون رو گذاشتیم تا سر ساعت بیاد و مبلها رو انتقال بدیم . 

ایشان سر ساعت اومده بود خیلی زود باهاش رفیق شدم. اصولاً من آدمی ام که همه باهام صمیمی هستند اما وای از روزی که از یکی بدم بیاد!  به هر زحمتی بود مبلها رو باهم انتقال دادیم ایشان مجهز بود و اونقدر کار انتقال سخت هم نبود. آخرش بیچاره خیلی عرق کرده بود بهش گفتم یه لیوان آب سرد بیارم قبول نکرد! گفتم حداقل بیا دست و صورتت رو بشور بازم قبول نکرد گفت عادت دارم. همین طوری عرق بود که ازش میچکید. مثل من به گرما حساس بود! پرداختش رو قبلاً آنلاین کرده بودم هر چند که پول خیلی زیادی بود ولی نوش جونش! پولهات خرج یه دوست بشه ارزشش رو داره تا یه عوضی. 

بعد از رفتن ایشان شروع کردم به باز کردن کارتن ها. اونقدر به دقت همه قطعات رو چیده بودند و هر کدومشون رو جداگانه بسته بندی کرده بودند که کلی وقت ازم گرفت تا همشون رو باز کنم! این قدر اینها با دقت بسته بندی شده بود که یه کوهی از آشغالهای بسته بندی تو حیات خلوت خونه درست شده بود.! 

این مبلهای سنگین مگه راحته سرهم کردنشون! تمام این پروسه باز کردن بسته ها و سرهم کردنشون چهار ساعت از من وقت گرفت! بعضی جاها من یه قطعه رو اشتباه میبستم آخر کار که میفهمیدم  اشتباهه مجبور میشدم از اول همه رو باز کنم و دوباره ببندم! 

با اینکه زیر کولر بودم از بس بهم فشار اومده بود خیس عرق شده بودم! 

بعد از اتمام کار خسته و کوفته حیران و نالان رفتم یه دوش گرم گرفتم و یه چایی هم پشتش 

---- 

حالا همه اینها به کنار! 

بعد از جابجا کردن این مبلها یه چیز دیگه یادم اومد! 

الان نیاز هست که حداقل یه دونه میز بزرگ شیشه ای برای پذیرایی اون وسط  و دو تا میز کوچولو کنار های میز باید بزارم تا تکمیل بشه! 

آخه نمیشه که یکی بیاد رو مبل بشینه و بعد براش چایی بیاری بزاری پایین جلو پاش که! 

ای دل غافل! حالا واسه اینم کلی داستان خواهیم داشت! 

تموم نمیشه که این غم ها! یکی دو تا هم نیست! کاش حداقل شماره اون خانمه رو گرفته بودم برای این میزها!