اینم از شانس ما!

هفته پیش از طرف یکی از دوستان مسجدی زنگ زدند و گفتند برات افطاری میاریم. وقتی آوردند هم خیلی غذای مفصل و متنوعی هست و هم خیلی زیاد هست و حتی اگر غذا را بزارم یخچال و کم کم استفاده کنم باز هم خراب میشه برای همین فکر کردم که حیف هست این غذا که به نیت افطاری به من داده شده دور ریخته بشه. در خونه همسایه ها رو زدم و به بعضی هاشون هم پیام دادم. نه جواب دادند و نه در رو باز کردند. (ترس از کرونا هست دیگه!) 

تا اینکه یادم اومد یه خانم مسلمان بنگلادشی بود که یه زمانی باهم در یک دوره آموزشی بودیم . بهش زنگ زدم و خیلی خوشحال شد که براش افطاری میارم و با کمال میل قبول کرد. منم نصف بیشتر اون سینی غذا رو که فکر کنم برای 4-5 نفر آدم کافی بود خیلی تمیز و شیک بسته بندی اش کردم (ترس از کرونا هست دیگه!) و بردم بهشون دادم. هم خودش و هم شوهرش خوشحال شدند. واقعاً شاید قسمت این بود که این افطاری فقط به مسلمانها برسه. 

امروز خانمه بهم زنگ زده که آدرست رو برامون بفرست چون ما هم نذر افطاری داریم برات بیاریم. 

خلاصه آدرس دادم 

و وقتی رسیدند زنگ زدند و ازشون غذا رو که اتفاقا خیلی خیلی بهتر از من بسته بندی کرده بودند گرفتم و خوشحال و خرامان رفتم خونه تا بازشون کنم. 

که دیدم ای دل غافل. غذاشون صد در صد گوشت هست! عاقا تماماً قرمه گوشت! یعنی من حتی نمیتونم بهش لب بزنم! 

حالا من کی رو پیدا کنم این غذا رو ببرم دم در خونه شون؟؟؟؟