قدر خود را بدانیم و شکرگزار باشیم

این روزها برای من بزرگترین آزمایش ها بود که به خداوندی خدا بیشتر و بیشتر معتقد باشم و بیشتر شکرگزارش باشم. 

روزهای قرنطینه و خانه نشینی برای من فرصتی بود که کمی به اطرافم نگاه کنم، با دوستانم صحبتی کنم و حتی آنها را محک بزنم. باور کنید در این مدتی که ساکن این شهر بودم به اندازه این روزها متوجه زیبایی اش نبودم. چه شهر و محله زیبایی داریم هوای بهاری اینجا چقدر دلنشین هست روزهایی که هوا صاف تر هست میرم بیرون قدم میزنم و این اواخر انگار روحم داره تازه میشه . همه جا سر سبز و گل های زیبا مردم همه با لبخند از کنارت رد میشند. هوا انگار اکسیژن خالص هست و باوجود اینکه اوایل فکر میکردم آلرژی من باعث بشه حالم بدتر بشه اما انگار اثر نکرد و حالم را بهتر کرد. هر طرف یک پرنده ای میخواند و من چرا باید میان این همه زیبایی و لطافت و نعمت پروردگار نگران چند مدت بیکاری خودم باشم ؟ 

اتفاقا از نظر مالی تا حالا که اصلا به ضررم هم تموم نشده . خدایا خودت میدونستی و چقدر من رو دوست داشتی ولی من بیخود ناراحت میشدم. 

یکبار دیگه در زندگی ام به حکمتت پی بردم. حقا که بندگی زیبنده تو است. 

این روزها باعث شد تعدادی از به ظاهر دوستانم رو هم حذف کنم و تعدادی را که مدتها باهاشون صحبتی نداشتم باهاشون صحبت کنم . چقدر خوب