ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | 4 | |||
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
فلعنت الله علی کندی کراش و قوم الظالمین!
من بعد از تمام کردن مرحله 296 کندی کراش و متوجه شدن وقتی که تلف شده و کلی از درسهام مونده !
تا اینجا فهمیدم که زبان سی پلاس پلاس یک زبان نسل سومی هست که ویژوال سی پلاس پلاس هم نسل پنجم است
اما الگوریتم
a step-by-step problem-solving process that reaches a solution in a finite amount of time
به معنی یک راه حل قدم به قدم به طور خلاصه ، که برای حل مسائل و مخصوصا در برنامه نویسی خیلی لازم است
وقتی شما میخواهی درباره یک موضوع خاص برنامه ای بنویسی باید مراحل زیر رو بگذرونی تا بتونی یک برنامه خوب و کامل درست کنی
1- قدم اول اینه که مشکل رو تجزیه و تحلیل کنید. مشکل چی هست؟ چه چیزهایی نیاز داریم برای رفع این مشکل؟ چه مراحلی به طور کلی باید طی بشه؟
2- تهیه الگوریتم، و نوشتن کدهای مربوطه بر اساس آن
3- ایجاد اصلاحات و تغییرات در برنامه
خود معادلات درجه دو و مخروطی و بیضوی و قطع زائد کم بود که حالا پارامتریکش هم اضافه شد! باید یاد بگیرم چطور میتونم اونها رو به معادله معمولی تبدیل کنم!
---
فردا میله نوروزی عمومی افغانهای شهر ما است! امسال به نظر به جذابیت پارسال نمیمونه ولی ما میریم به هر حال! یه تعداد از دوستان خواستند یه دور همی کوچیک هم در میله داشته باشیم و از ما خواستند تا سالاد و آب رو متقبل بشیم بقیه دوستان هم چیزهای دیگه رو.
تا بعد
بعد از تعطیلات بهاری درسها شروع شده و اینبار فشار درسها چند برابر شده! حالا نه تنها پری کلکلوس رو باید بخونم بلکه باید برای سی پلاس پلاس هم باید آماده بشم! در ضمن فشار کاری هم مضاعف شده! مثل اینکه شرکتهای بازیهای کامپیوتری به زودی یک نمایشگاه یا فستیوالی دارند و کلی سفارش کار برای شرکت ما اومده و ما هم مجبوری اضافه کار بایستیم!
فردا و پس فردا دوستان جشن عید و سال نو رو میگیرند یکیش رو که نمیتونم برم اما احتمالا برای اصل کاریه که روز یکشنبه هست میریم !
---
من هنوزم تو کف این وبلاگ نویسی هستم!
اون زمانها بعد از یک یا دو هفته یه پست میزاشتیم اونم با چه ذوق و شوقی! خب البته سرعت اینترنت دیال آپ و اون هزینه وحشتناک تلفن و اینترنت دیگه بیشتر از این نمیشد! سرعت تایپ کردن هم که خودمون فکر میکردیم سریع بودیم اما واقعا نبودیم! بعضی وقتها هم میرفتیم یه بیت شعری از جایی کپی میکردیم و یا مطلبی رو از جایی میگرفتیم! یکی از اشتیاقهای شدید من دیدن تعداد بازدیدکنندگان از وبلاگم بود! یادم هست اوایل این کد محاسبه تعداد بازدیدکننده رو نداشتند و باید تو اینترنت میگشتیم و کد جاوا اش رو پیدا میکردیم و میزاشتیم تو قالب وبلاگ! و یادم هست که یه بار تعداد بازدیدکننده های وبلاگم به 400 رسیده بود و چه ذوقی داشتم! داداشم تا دید بهم گفت از این 400 تا بازدید که بعد از این همه وقت داشتی حداقل نصفش رو خودت بازدید کردی! البته غلو کرده بود اما پر بیراه هم نمیگفت! تنها راهی که میشد تعداد بازدیدکننده های وبلاگم رو ببینم این بود که وبلاگم رو باز کنم و با هر باز کردن یک شماره از کنتور بالاتر میرفت! ههههههههه عجب دورانی بود ها !
دلم نمیخواد حسرت اون روزها رو بخورم ولی واقعاً روزهای شیرین و تلخی بود که گذشت!
تا چه شود!
یه زمانی سیستم عامل موبایل ها سیمبیان بود. آیا هنوزم آثاری از این شرکت سیمبیان باقی مونده ؟
این سیستم عامل سال 98 میلادی ایجاد شد و به زبان سی پلس پلس نوشته شده بود. گوشی های خاطره انگیزی مثل نوکیا ان 73 با همین سیستم عامل کار میکردند!
گوشی های سونی اریکسون و سامسونگ هم با همین برنامه درست شده بودند. اما با آمدن برنامه هایی مثل آندریود، اپل موبایل و ویندوز موبایل ، این سیستم عامل کاملاً متروک شد تا اینکه الان کسی ممکنه یادش نمونده باشه .
به به! باز دوباره برگشتم به دنیای وبلاگ نویسی! چه دوران خوبی بود آنزمان! خام بودم اما پر شر و شور بودم!
این وبلاگ رو تازه ایجاد کردم و نمیدونم تا چقدر بتونم باهاش ادامه بدم!
اما اینبار سعی میکنم که همیشه آپدیت نگهش دارم! همانطوری که اولین وبلاگم رو به مدت شش سال سر پا نگهش داشته بودم که بعدا به خاطر مشکلات زندگی فراموشش کردم و بعداً که اومدم دیدم کلاً وبلاگم رو فیلتر کردند!
البته شاید اون زمان که سرمان بوی قرمه سبزی میداد و تنمون هم حسابی میخارید و سرمون جایی کوبیده نشده بود شایدگاه گاهی یه مطالبی مینوشتیم یا از جایی کپی میکردیم . اما حالا دیگه نه.
خوبی وبلاگ برای من اینه که همه دوستانم نمیتونند منو پیدا کنند و اینجا راحت درباره زندگی ام بنویسم. راستش خودم هم از دست این شبکه های مجازی مثل فیسبوک و اینستا گرام و تلگرام خسته شدم و در ضمن دلم برای نوشتن هم خیلی تنگ شده بود!
توی فیسبوک نمیشه طولانی بنویسی و اگر بنویسی کسی رغبت نمیکنه بخونه اما اینجا خوبه که خواننده بالقوه ای وجود ندارد (حداقل فعلا) که دلت رو براشون خوش کنی
فعلاً .....