جلسه سالانه مجتمع

دیروز جلسه سالانه مجتمع بود و همه ساکنین در این جلسه شرکت داشتند تا هم از نحوه مخارج و مصارفی که در این یک سال شده آگاه بشند و هم ساکنین مشکلاتشون رو بازگو کنند تا راه کاری براش پیدا کنند. 

تقریبا به جز دو سه نفر دیگه هیچ کس رو تو اون جمع نمیشناختم! چقدر بده که در دنیای شلوغ امروزی ما همسایه های خودمون رو نمیشناسیم. تو نگاه اول همه آدمهای متشخصی معلوم میشدند. (خدا کنه)

خدایا چقدر مشکلات داشتیم ما نمیدونستیم! مجتمع ما یک مجتمع قدیمی است که حدود 70 واحد داره. یعنی ما 70 تا همسایه هستیم و هر ساختمان مشکل خودش رو داره. طبق قراری که داریم همه ما باید دیوار خونه ها مون یک رنگ باشه و سر همین انتخاب اینکه چه رنگی باشه کلی بحث کردیم. فندانسیون بعضی خونه ها، دیوارها، ناودون ها، لوله کشی و کلی دردسر دیگه که دونه دونه سرش بحث شد. و آخر سر اینکه پول شارژ چقدر بوده و ما چقدر حالا ذخیره پولی داریم برای موارد اورژانسی. 

===============================================================================

یادتون هست که گفته بودم این همسایه شیرین مغز ما هم میخواست خودش رو در این جلسه سالانه به عنوان کاندید ریاست مجتمع معرفی کنه؟

دو روز قبلش بهش پیام دادم تو رو خدا بیا این مجسمه ترسناکت رو بردار هالووین تموم شد. پیام داد باشه برمیدارم ولی یادت باشه به من رأی بدی. 

حالا اینها به کنار دیروز صبح چند تا پیام ترسناک که آدم قلبش از حرکت می ایسته فرستاده که بیا به من رأی بده.  همین پیامها رو به چند تا دیگه از همسایه ها هم فرستاده بود و اونها رو هم سکته داده بود. 

من فکر کنم این دختره یه مشکل روحی روانی شدیدی داره. خیلی سیگار میکشه. از شوهرش چند ساله که طلاق داده. کار نمیکنه و پدرش مخارجش رو معمولا میده.چند وقتی هم هست که یک دوست پسر جدید داره که مثل خودش سیگاری هست و اونم یه جورهایی تعطیله. موقعی که داشتم میرفتم جلسه تو راه دیدمش که مثل بید میلرزید و کاملاً هم عصبی بود.

 در هنگام جلسه هرچی اینطرف و اونطرف رو نگاه میکردم نمیدیدمش! با خودم میگفتم بابا این که میخواست خودشو کاندید کنه پس کجاست.

حدود چهل دقیقه بعد ازشروع جلسه یوهو این خانم در رو با ضربه شدیدی کوبید و اومد داخل طوری که همه صحبتها قطع شد و همه ما رو به اونطرف نگاهش کردیم. با کلی داد و بیداد و در حالی که صداش هم گرفته بود دو دقیقه با صدای بلند در حالی که تمام بدنش میلرزید فقط داد و بیداد کرد! فحش نمیداد ولی تن صدا خیلی بالا بود من که نزدیک بودم نفهمیدم دقیقاً منظورش چی بوده. 

ظاهراً قبل از رأی گیری ایشان رو سلب صلاحیت کردند چون مالک خانه نبوده و در حقیقت پدرش مالک اون خونه بوده و پدرش اون خونه رو به دخترش داده تا توش زندگی کنه ولی خونه به نام دخترش نیست! بنابراین ایشان نمیتونستند کاندید بشند!

خب رای گیری تموم شد و یک خانم پیر برنده شد. این خانم خیلی زرنگ، موذی، و آب زیر کاه تشریف دارند و با صحبتها و لابی گری های خودش تیر خلاص رو به خانم همسایه ما که عضو بورد تصمیم گیری هم بود زد و از اونجا هم اخراجش کردند. این مجتمع ما به یه آدم جوان و پرکار نیاز داره اما هیچ کس داوطلب نمیشد. 

در راه برگشت به خونه این خانم همسایه رو دیدم که جلو در پارکینگ خونه اش با دوست پسرش ایستاده بود. هر دو سیگار به دست و او داشت مدام گریه میکرد و یه چیزهایی زیر لب میگفت. همسایه اونطرفی هم  اومد و کلی سرش داد و بیداد کرد که بابا این چه حرکتی بود کردی هم آبروی خودت رو بردی و هم تو رو از بورد اخراج میکنند حالا. 

ولی خداییش اگه این زن همسایه ما رئیس میشد این مجتمع ما تبدیل میشد به کلبه وحشت! دیونه است این بخدا. 

ولکام به بزرگسالی

فکر کنم باید از این به بعد پرداخت حق ویزیت دکتر رو هم باید به بودجه ماهانه ام اضافه کنم! آخه هفته ای دو بار میشه ماهی 8 یا 9 بار! چون این دوره درمانی برای حداقل 6 ماه است! 

شما هم برنامه بودجه ماهانه دارید؟ مال من اینطوریه

مصارف

پرداخت اقساط ماهیانه وام مسکن 

اضافه پرداخت اقساط وام مسکن (تا زودتر تموم شه)

پول شارژ ماهیانه (قبض آب و فاضلاب هم باهاش حساب میشه)

قبض برق 

قبض تلفن 

قبض اینترنت 

بیمه سلامتی 

بیمه ماشین 

بیمه مسکن 

بنزین 

هزینه نگهداری ماهیانه ماشین (تعویض روغن، لاستیک و ترمز)

مصارف دانشگاه (استاده میگه از این کتاب بخر یا این کار رو بکن! همش هم یوهویی باید انجام بشه!)

هزینه ماهانه عوارضی جاده (بعضی از جاده هایی که میرم سر کار باید عوارضی پرداخت کنم)

خورد و خوراک

پوشاک 

خرید های اضافه و متفرقه (وای اون ساعت رومیزیه چه قشنگه یا اون اسپیکر بلوتوث  رو باید بخرم ..... هر روز یه فکر جدید که معمولا بعد از خرید پشیمان هم میشم)

و حالا هزینه ماهیانه ویزیت دکتر + داروهایی که ممکنه تجویز کنه! 

چیزی که کنترل اینها رو سخت تر میکنه که همه پرداختها باید با کارتهای اعتباری بشه و بعدا باید کلی وقت و حوصله برای مدیریت کارتها باید کرد که آخر هر بیلانس ماهانه بهشون بدهکار نشی که در اونصورت ممکنه کلی جریمه هم به مخارج اضافه بشه. 

حالا همه اینها رو باید منهای درآمد ماهیانه بکنید! بعد از چیزی که مونده باید مقداری رو هم برای مالیات بر درآمد آخر سال کنار بزاری!

حالا ببینید چیزی تهش میمونه که باهاش بشه برای آینده ات سرمایه گذاری کنی! 

ولکام به بزرگسالی! 

Welcome to Adulthood 

نازبانو

بعضی ها هستند که ساخته شدند تا تمام آرزوهای دست نیافتنی ات رو همه یکجا درش ببینی.

هر حرکتش و هر صحبتش با خودش یک دنیا شیرینی عشق رو برات ارمغان میاره.

تو تشنه دیدن و لبخندش نازش.

 او هر چه ناراحته و غر میزنه اما تو فقط و فقط میخواهی ببینیش و دست در گیسوانش ببری و آرام از عطرش لذت ببری.

ولی همیشه زندگی و قسمت طوریه که دل اونها جای دیگه و پیش کس دیگه ای گیر هست. 

و بی خبر از اون غوغا و آشوبی که از خودشون بجا میزارن. 

و یک روز بالاخره برای همیشه میرن. 

آمپول زن

خانم دکتره قبل از آمپول زدن دستمال کاغذی الکلی مخصوص ترزیقات رو از پاکتش در میاره و به خودم میده.. 

میگه بیا بگیر خودت بمالش هر جا خواستی منم همونجا آمپولو بزنم! 

این اعتماد به نفسش منو کشته! 

من اینو باید بگیرم! 

مریضم 3 - ایام هالوینیه و اربعینیه- فشار مضاعف

تا روز چهارشنبه حدود 80 درصد بهتر شده بودم ولی هنوز هم مشکل داشتم و نمیتونستم سرم رو به سرعت بچرخونم. بالاخره روز پنجشنبه به نزد دکتر شتافتم! 

روز پنجشنبه هیچ کدام از اعضای کلینیک لباس فرم پزشکی نپوشیده بود! بابا خب هالوینه که هالوینه شما که مریضها رو سکته میدید با این کارهاتون. عای (آقای) دکتر هم با یه ظاهری دیگه ای حاضر شد. 

بدون هیچ مقدمه ای گفتم عای دکتر، این داروهات من رو صد در صد خوب نکرد که. 

دکتر میگه تشخیص من ساینوس بوده که اونهم بخاطر آلرژی بوده ولی گاهی ساینوس و میگرن خیلی شبیه هم هستند. گفتم خب پس ممکنه من میگرن داشته باشم دیگه! داروی میگرن بده دیگه. خندید گفت آخه بهت نمیاد میگرن داشته باشی به نظرم همون سینوس داری! من نمیدونستم بعضی از مریضی ها هم باید بهم بیاد! شاید مثلاً ظاهر مریض و نزار منو دیده گفته با خودش خب میگرن که کلاسش بالاست به این آدم میخوره همون ساینوس داشته باشه! 

بالاخره بعد از توضیح کامل علایم میگرن من رو قانع کرد که فعلاً بیخیال داشتن میگرن بشم و همون سینوس رو بچسبم. دکتر رو مجبور کردم تا علی رغم میل باطنی اش !! برام آنتی بیوتیک بنویسه! گفتم عای دکتر این چه دوزی هست که داری مینویسی. یه دوز بالاش رو بنویس که دیگه اینجا آفتابی نشم! بالاخره یه آنتی بیوتیک با دوز 800 میلی گرم برام نوشت. ولش نکردم عای دکتر اینجا (دست گذاشتم نزدیکی های شقیقه ام) امروز احساس میکنم درد میکنه! این عفونت سینوسی مثل اینکه خیلی زیاده بعدش من هم میرم سر کار و هم درس و هزار تا دردسر قربونت یه چیزی بنویس بزنم روز بعدش بشم مثل همون تنظیمات کارخانه اش. عای دکتر هم لطف نموده یه بسته استروئید برام نوشت که خداییش چیز خفنی هم بود. اوصیکم با الگرفتنش و مصرف نمودنش. در ضمن چاق کننده هم هست! (اینو کجای دلم بزارم). 

فکر کردید با دکتر تموم شدم؟ گفتم نه عای دکتر من نزدیک یک هفته عذاب کشیدم بعد میخواهی تو نیم ساعت تلافی کنی؟ یه آزمایش بنویس برام برم این کله لامصب رو اسکنش بنمایم تا خیالم راحت شود و حجت من هم بر شما تمام شود. عای دکتر یه لحظه ساکت بهم نگاه کرد به نظرم نیازی نداری ولی اصرار داری و فکر میکنی خبری هست ببینم بیمه سلامتی شما قبول میکنه یا باید از جیب بدی. برات یه آزمایش مینویسم  و فردا بهت زنگ میزنند تا باهاشون وقت ملاقات بگیری. احساس کردم تو دلش داره بهم میگه پول یه دونه ویزیت رو داده این همه خدمات ازم میخواد! 

آخرش هم با همون پول ویزتی که داده بودم اولین آمپول دوره درمانی آلرژی ام رو هم زدم! قراره این دوره درمانی حداقل شش ماه طول بکشه و سه آمپول در هفته! از عجایب دیگر هم اینکه آمپول رو لطف نمودند و در شکمم زدند! ولی اصلاً و ابدا هم درد نداشت. این علم لعنتی هم که همش پیشرفت میکنه.

امروز بعد از مصرف داروهای متذکره و دارو های قبلی به قدری حالم خوب شده بود که میخواستم از روی ماشین پرینت صنعتی بپرم اون طرفش که خوشبختانه با وساطت همکارها و دوستان این موضوع برطرف شد و گرنه کار دست خودم میدادم. به نظرم این دیونه بازی ها کار اون داروی استروئیدی هست. 

---------------------------------

اربعین حسینی روزی بود که خیلی دلم گرفته بود. خوش به حال اونهایی که رفتند کربلا. 

وارد بحث اضافه اش نمیشم هر کسی اعتقادات خودش رو داره و اختیار خودش و مالش رو داره. 

----------------------------------

فردای اربعین روز هالوین بود. سر کار ما تزئین وحشتناکی برای هالووین کرده بودند. خیلی جالب بود. پارتی گرفتیم خیلی ها کاستوم (همون لباس و گریم) پوشیده بودند. با بیشترشون سلفی گرفتم. خیلی خندیدم. بعضی ها واقعا هنرمند بودند. یکی از دوستهام پیشم اومد و گفت میخوام خودم رو مثل یکی از خواننده های رپ کنم. با ماشین استیکر چند تا استیکر سیاه درست کردم و همه رو چسبوندم به صورتش که مثل خالکوبی شده بود. بعدش بردمش پیش یکی از دوستهای هنرمندم و خواستم با ماژیک وایت بورد روی دستهاش نقاشی تتویی کنه. یه دستمال هم بستیم به سرش مثل سامورایی ها. عاغا شده بود عین خود خواننده هه! رفت سر صحنه و جایزه خلاقانه ترین کاستوم رو گرفت! 

از بس خوشحال بود که گریمش رو بعد از پارتی پاک نکرد و شب با دوست دخترش با همون گریم عکس گرفته بود گذاشته بود تو فیسبوکش! 

حاجی بیا این سهم ما رو بده!  اون جایزه تنهایی خوردن نداره ها

----------------

امتحان انتگرال 2  داشتم! روز قبل از اینکه دکتر رو ببینم. امتحان هم که مهم. با این اتفاقات مریضی و احساسی که برام رخ داد از هر چی ریاضی و ریاضی دانه بدم میاد. دو ساعت وقت داشتم. سوالها هم سخت. قبل از امتحان، همه دارو ها رو با یه دونه استامینوفن 500 و یه دونه انرژی درینک رد بول همه رو باهم دادم بالا یه جورایی مثل سنگ کوپ ها رفتم امتحان دادم! تا ثانیه آخرش داشتم سوال حل میکردم! نمره ام بد نبود یعنی خیلی بهتر از اون استاد دیگه بود. با این استاد هم چند داستان دارم که به وقتش مینویسم. ایشالله تموم شه شر این انتگرال تموم شه.

مریضم 2

روز سوم

هنوزم نمیتونم درست راه برم! عین آدمهای مست گاهی به چپ گاهی به راست متمایل میشم! 

فقط موقعی که دراز کشیدم سرگیجه ندارم 

نکنه تشخیص دکتر اشتباه باشه

مریضم

دیروز صبح وقتی از خواب بیدار شدم متوجه شدم که همه چیز دور سرم میچرخه و سرگیجه شدیدی دارم. 

با این حال بازهم اهمیت ندادم و فکر کردم ناشی از کم خوابی همیشگی است ولی همین که دو بار خوردم زمین فهمیدم مشکل جدیه. 

در این دو سال این مشکل خیلی حاد شده و تا حالا شده چهار بار که اینطوری میشم. به ناچار پیامک دادم که نمیتونم بیام سر کار و برگشتم سر تختم. 

مادامی که روی تخت دراز خوابیده بودم همه چیز خوب بود اما همین که بلند میشدم من و دنیا شروع میکردیم به تاب تاب عباسی و حالت تهوع. 

این بدترین وقت برای مریض شدن منه. کلی کار و درس ریخته روی سرم و حالا این مریضی هم شد قوز بالای قوز. 

رفتم دکتر و تشخیصش آلرژی بود. تست آلرژی دادم و معلوم شد به چند چیز که البته خوراکی نیستند آلرژی خیلی شدیدی دارم. با چند آمپول و دوا و سلام و صلوات برگشتم خانه. چند روز طول میکشه تا صد در صد خوب بشم و بعد از اون هم یک دوره درمانی شش ماهه.

 داروها هم همه خواب آور! منم هنوز صددرصد خوب نشدم. و کلاسهایی که روی سرم تلنبار شدند. 

پدرم

چند روز پیش بود هنگامی که خیلی خسته و بی حوصله از سر کار به خانه برگشته بودم که دیدم گوشی ام زنگ خورده و شماره پدرم حاجی بابا بود. 

خدا همه پدرها رو حفظ کنه. هر وقت زنگ میزنه بهم آرامش و قوت قلبی میده که باعث میشه مشکلاتم رو فراموش کنم.

میگفت امسال هم به خاطر اربعین میخواد با مادرم بره کربلا. گفتم بابا جون خب آخه شما چند باره که رفتید در ضمن یادته پارسال چقدر خطرناک بود و حمله انتحاری شده بود. 

هر چی گفتم گوشش بدهکار نبود که نبود و به جاش کلی دلیل و بهانه میاورد. آخرش گفت حالا هزینه سفر رو کمکم میکنی؟ گفتم اون که چشم ولی باید مواظب خودتون باشید ها. 

خیلی دوستش دارم همیشه تکیه گاه من بوده و همیشه منو تشویق کرده. حاجی بابا هر وقت اراده کرده که به چیزی برسه و یا کاری رو انجام بده حتماً هم بهش رسیده. خودم هم گاهی خیلی تعجب میکنم. مثلا چند سال پیش یادم هست اراده کرد که میرم سفر حج و این کار رو کرد باوجودی که من که پسر بزرگ و زمانی حسابدارش بودم میدونستم که درآمد پدر اونقدرها نیست و از طرفی اونقدر بزرگواره که از کسی پول قرض نمیکنه. یادمه دوستان و قوم و خویش هر وقت جایی کارشون بند میشدمیومدند خونه ما و از پدرم میخواستند تا بره صحبت کنه و حاجی بابا میرفت و فقط با صحبت کردنش با اون اداره یا طرف مقابل مشکل رو حل میکرد.

همیشه هم شوخ طبع و شیرین سخن هست. 

حاجی بابا بهم گفت نائب الزیاره پسرش هم هست. چقدر خوب

دختر رویاها

وقتی آدم با دختر رویاهاش صحبت میکنه حتی دلش نمیخواد یه لحظه هم ازش جدا بشه. خب الکی نیست که. این دختر رویاها تمام کمالات و خوبی ها درش جمع است همونی است که همیشه آرزوش رو داشتی. همونیه که با هر لحظه دیدنش ضربان قلب شدید تر میشه. همونیه که همیشه به فکرشی. 

هر چقدر که آدم مغرور و سنگدلی باشی پیشش کم میاری، موقع صحبت کردن باهاش کم میاری. ولی انگار دنیا رو بهت میدند وقتی میبینی که داره باهات حرف میزنه. صد بار زنده میشی و میمیری وقتی میبنی که نگرانت شده. و خودت رو در اوج خوشبختی میدونی وقتی حس حسادتش رو احساس میکنی. 

ولی وقتی دختر رویاها روزی تو رو نخواهد و آهسته آهسته شروع کند به زمزمه جدایی و دستانش سرد شود آنموقع است که تو دیگر هیچ چیز را برنمیتابی. نفس کشیدن برایت سنگین میشود و بالاخره مجبورمیشوی دست به کاری بزنی که در حالت عادی نباید هرگز بزنی. 

چون شنیدن آهنگ جدایی از سمت او برایت سنگین است، هرگز نمیخواهی این ندا را حتی از زبان او بشنوی و مجبوری راه را بر دختر رویاها ببندی. 

اما امان از این دل نافرمان.