بله! خود شما !

در طول این سالها یکی از نقطه ضعف های بزرگ زندگی ام رو پیدا کردم و اونم اینه که بیشتر مواقع در بحث های رو در  رو و اینکه کی مقصر هست ساکت میمونم و  این سکوتم باعث میشه اتوماتیک وار به نوعی آدم بده این ماجرا بشم. زیاد شنیدم که من خوبی و محبتی کردم یا تو اینطور بد برخورد کردی و ناراحتم کردی و یا اینجاها کم کاری کردی. اما من زیاد اهمیتی نمی دادم و مثل طرف مقابل زیاد از خوبی های خودم و زرنگی ایشان نمی گفتم (هنوزم همینطوری ام) چون یا می گفتم اینقدر مهم نیست که بگم، یا می گفتم صبر کن به موقعش بگو که البته هیچ وقت هم به موقعش نمیشد.

حالا سعی میکنم کمی بهتر بشم و اگر کسی منتی و یا چیزی گفت سریع و بدون فوق وقت جوابش رو بهش بدم و بگم که خودش هم مبری از اشتباه نیست 

آره اینجوریاست دیگه